بَسَم از هوا گرفتن که پری نماند و بالی		به کجا رَوَم ز دستت؟ که نمی‌دهی مجالی
سخنی بگوی با من که چنان اسیر عشقم		که به خویشتن ندارم ز وجودت اشتغالی