شـــــــــیرینی لبان تو فرهــــــــادی آورد

 دلخـــــواهی آنقدر که غمت شادی آورد

جز عشق دلنشین تو کآرام جان ماست

 دامــــــــــــــــــــی ندیده ایم که آزادی آورد

دل را خــــــــراب کرد و به گنج هنر رسید

 عشـــــــــــــــــــــــق خرابکار تو آبادی آورد

مقـــــبول باد عذر کمند افکنان عشــــــق

 چشـــم ِ غزال رغبـــــــــــــت صیادی آورد

(اسماعیل خویی)