می پایمت

با عطش ...

از پشت پنجره

تا افق های ناپیدای دور دست !

پرسه می زنم

در خیال گاه گاه تو ! 

چرا پرنده نشدم من ؟

تا خیال دور تو را

همیشه همراهی کنم ؟!

 چقدر مجال هست

تا بر لحظه های من بباری ؟!