سخن از عشق تو بی آنکه براید به زبانم

رنگ رخساره خبر می دهد از سوز نهانم

گاه گویم که بنالم ز پریشانی حالم

باز گویم که عیان است ، چه حاجت به بیانم

گر تو شیرین زمانی ، نظری نیز به من کن

که به دیوانگی از عشق تو فرهاد زمانم

نه مرا طاقت غربت ، نه تو را خاطر قربت

دل نهادم به صبوری ، که جز این چاره ندارم

سخن از نیمه بریدم که نگه کردم و دیدم

که به پایان رسدم عمر و به پایان نرسیدم

                                            سعدی