تو را و

تمامی تو را

تمامی واژه های رها شده ات را

 آن نگاه محکم و صبور

آن نجابت نهفته در صدایت

و خستگی هایت را٬

همه را

جایی در دلم جا می دهم

امن ترین جای دلم

و هر صبح سرک می کشم به بودِ این داراییِ عزیز

و شب ها هشیار و نگهبان به خواب می روم.

اگر کسی پرسید شغلت چیست ؟

سربلند می کنم و

مطمئن می گویم٬

خزانه دار یک "او" ی مهربانم ...