مهم نیست من، کجای زندگی باشم

مهم آنجای زندگی ست که از تو خالی نباشد...

جای ِخالی ات،غم شبانه روزی ِ روزگارم نشود...

آنجای زندگی ست که تو نرفته باشی یا اگر رفته باشی،به این نیت باشد که رفته باشی خبر از آرامش وصال
بیاوری برایم...

مهم آنجای زندگی ست که تو باشی تا دلتنگیهایم بهانه ای قشنگ ِ عاشقانه ای داشته باشند نه درد ِدوری وغم صبوری ...

مهم آنجای زندگی ست که تو باشی تا قلبم, قلب معصوم ِ ترس به جان شده ام، در آغوش بودنت، صبورتر شود...

و بی قراری هم اگر بر جان ِ بی مقدارم ریخت از زور ِغم و اندوهِ نداشتن ونبودنت نباشد...

مهم آنجای زندگی ست که تو باشی تا دلم فقیر ونیازمند وآس و پاس محبت نباشد...

مهم آنجای زندگی ست که تو باشی تا دست ِخالی به جنگ تنهایی نروم...

مهم آنجای زندگی ست که شانه به شانه ی دلم باشی تا غصه ها از بامش پر بکشند...!!

آنجای زندگی که تو باشی جان می دهد برای دوست داشتن... دوستت داشتن... دوست داشتن ....!! 

پ ن : قول میدم دیگه ننویسم قول میدم